Bir kişiyi ötekine bağlayan arkadaşca sevgi duygusuna , bir başka tabirle arkadaşlığın ilerlemiş haline ''Dostluk '' diyoruz. İçimizde öyle halis ve temiz duygular vardır ki gönülden gönüle bir iksir gibi akar , kalpleri birbirine sımsıkı bağlar. Bu dünyada dostluk olmasaydı Herkesin tek başına yaşaması , kimsenin kimseyi tanımaması ve kimseyle konuşmaması gerekirdi. Bu ise insan için mümkün değildir. Hayatımız boyunca bunalımlara düştüğümüz ve sıkıntılar içinde kıvrandığımız günler çok olmuştur, yaşadığımız müddetçe de olacaktır. O halde kim dostunun kapısını çalıp dertlerinden biraz olsun kurtulmak istemez. '' Derdini söylemeyen Derman bulamaz .'' derler. Gerçi derdimizi söylediğimiz zaman da derman bulamadığımız anlar oluyor. Her şeye rağmen kendimiz için de başkaları için de boşalmanın ihtiyaç olduğunu kabul etmek lazımdır. Öyle ki boşalmak , insanları için bir ihtiyaçtır. En güzel sırlarını çekinmeden açabileceği hakiki bir dostu olan insan ne mutlu bence ! Bugün insani ilişkilerimizde madde ön planda yer alıyor . Hükümlerimizi maddi ölçülere göre veriyoruz . Bütün bunların neticesinde manevi değerler , ihmale uğruyor. veya yahut ortadan kalkıyor. Hakiki dost ve dostluk şöyle olmalıdır: karşılıklı çıkarlara değil , feragat ve fedakarlığa dayanırsa devam eder. Dostlukta çok önemli bir nokta da ölçülü olmaktır. Her şeyde olduğu gibi dostlukta da ifrat ve tefrit zararlıdır. Dostluğu sözle açıklarsak : ''Dostuna muhabbette ifrata kaçma ! Umulur ki bir gün gelir de düşmanın olur. Düşmanına nefrette de ifrata varma ! Umulur ki bir gün gelir dostun olur'' ''Arkadaşlığı , dostluğu hiçbir şeyle değişmeyin.'' sözü ne kadar doğrudur. En güçlü dostluklar fikri ve manevi olanlar , aynı dünya görüşünü paylaşanlar arasında kurulanlardır. Dostluklar çıkarsız ve yalansız olmalıdır, Bir insanın fiziki yapısı, soyu, ve zenginliği ile övünmesi hoş karşılanmadığı gibi çok defa ayıplanır. Ancak gerçek dostlarıyla iftihar edip onarın başarılarıyla gurur duyması ve bunu her fırsatta söylemesi her zaman hakkıdır. İnsani değerlerinin gittikçe ucuzladığı , sevginin ve saygının sadece adının kaldığı , her şeyin maddileştiği ihtiyar dünyamızda menfaate dayanamayan sevinçte ve tasada ortak olduğumuz kaç dostumuz kaldı. Ya da dost zannettiklerimiz? hiç düşündünüz mü ? Dost dost diye nicesine sarıldım , Benim sadık yarim kara topraktır. Beyhude dollandım boşa yoruldum, Benim sadık yarim kara topraktır. diyen gönül gözlü Koca Veysel ömrü boyunca dost dost diye kıvranmış en sonunda vefayı ve dostluğu her halimizi bizi kabul edip açıklığımızı , kokumuzu , kirimizi saklayan ikinci anamız olan toprakta bulmuştur. Ne kadar da haklı değil mi? Bilmediğimiz kelimeler ifrat: Herhangi bir konuda çok ileri gitme, ölçüyü aşma, aşırı davranma, taşkınlık, tefrit karşıtı tefrit: Herhangi bir konuda geride kalma, yeterli ölçüde olmama durumu. Feragat: Hakkından kendi isteğiyle vazgeçme