(Gerçek şairlerden özür dileyerek…S.Ç.)
İlim Giresun’dur, ilçem Görele,
Köyüm Kuşçulu, kuşlar gelir dile,
Yeşil bir cennettir, dört mevsim bile,
Aşığım köyüme bundan dolayı.
Canlanır anılar gözümde bir bir
Aklıma çocukluk günlerim gelir
İçimden geçeni bir Allah bilir.
Özledim kemençe, davul, zurnayı.
Yemyeşil yamaçlar, mavi gökyüzü
Beleni, Kıranı, bayırı düzü
Hele bir de hırçın Karadeniz’i
Başkadır dört mevsim, on iki ayı.
Her derde devadır, suyu havası
Buradadır meyve, sebzenin hası
Güzel olur galdiriğin tavası
Kim istemez burada yaşamayı.
Yalı’dan yol gider ta Haş dağına
Evler sıralanmış sol ve sağına
Kurban olam taşına toprağına
Değişmem verseler bana dünyayı.
İnek güttüm bükünde, bayırında
Fındık topladım dik yamaçlarında
Çimdim Karadeniz’in sularında
Unutmam mümkün mü hiç Ortaçay’ı.
Çömlekçi deresi temizdir suyu
Çağıl çağıl akar tarihler boyu
Bazen hırçın, bazen uysaldır huyu
Deremde öğrendim kulaç atmayı.
Gözümü dünyaya burada açtım
Bazen ağladım, bazen neşe saçtım
Dokuz yaşımdayken gurbete uçtum
Aklımdan çıkarmadım hiç sılayı.
Bundan sonra gurbet, benim neyime
Allah kavuşturdu son dileğime
Elli beş yıl sonra döndüm köyüme
Mutluyum neyleyim köşkü sarayı.
Seyfullah ÇİÇEK