“Bir teselli ver, kırılan gururuma Bir tebessüm et, unutursun zamanla Yine dalmışım, aynada yüzüm ağlar Yine dalmışım, elimde fotoğraflar Yine aylardan Kasım Sanki sende kaldı bir yarım Her nefesim, her anım Sanadır canım Yine aylardan kasım Sanki sende kaldı bir yarım Her nefesim her anım Sanadır canım Bir teselli ver” Şarkılara, hikayelere konu olmuş Kasım ayı geldi.Kasım; hüznü, hazanı, ölümü, yok oluşu ama umudu ve yeniden dirilişi hatırlatır. Sonbahar aylarının en dikkat çekeni Kasım ayıdır. Kasımda aşk başkadır. Aylardan Kasım, yüreklerde hasım zamanı olmuş. Yine aylardan Kasım. Sanki sende kaldı bir yanım. Aslında yaprak sıkılmıştı ağaçtan. Bahaneydi sonbahar. Kasım'da ne aşk var ne mutlu sonlar. Buz gibi yalnızlık var. Soldu tek tek yapraklar suya doysun topraklar canlı rızık araklar geldi işte sonbahar. Tüm bu olumsuzlukların yanında Kasım ayı aşkı ve umudu temsil eder. Kasım ayı Ahmet Kaya’nın o meşhur şarkısını da hatırlatır insana: “Bir yanımız bahar bahçe bir yanımız yaprak döker!” Aslında Kasım şarkısının Ulu Önderimiz ATATÜRK’e de uyarlandığı söylenmekte. Nice 10 Kasımlar geçti 1938 yılından bu yana. Ne acıdır ki, her yeni gelen yıl, mazideki milli mücadeleden kalma o fotoğrafları bir derece daha soluklaştırmakta. Her yeni yıl kurtuluş mücadelesinin efsunkar anlarını soluklaştırmakta. Tual’in Kasım şarkısının dizelerinde geçtiği gibi, aynada tarihimize bakarken ağlayan gözümüzün hüzünle baktığı elimizde kalan fotoğraflar yılların döktüğü yapraklarla örtülmekte. Bazı dönemler nev baharın coşkusu ile sarhoş olunurken, bazı dönemlerde, hazanın yaprak dökümü ile burkuluruz. Biliriz ki, bu günün hazanındaki dökülen yapraklarımız, ertesi yılın baharındaki tomurcukların habercisidir şimdiden. Kasım'da aşk başka mıdır bilmem ama Ulu Önderimiz ATATÜRK’e özlem ayıdır aslında!... Yine aylardan Kasım, sende kaldı benin yasın, 10 Kasım benim yasım, nerde kaldı senin yasın. Bu yazı 10 Kasım Atatürk haftası münasebetiyle her geçen gün daha da burkulmakta olan yüreğimizin bir iç sesidir.