Bugünlerde O'nu daha da çok arıyoruz, O'nun gibi bir cesur kalemin yokluğunu daha çok hissediyoruz. 24 Ocak 1993'ten beri kalbimizde hiç kapanmayan bir yaradır Uğur Mumcu'nun katledilişi... Katilleri halen yakalanamadı.... Ne demişti Mumcu: ''Ben, Atatürkçüyüm. Ben, cumhuriyetçiyim. Ben, laikim. Ben, anti-emperyalistim. Ben, tam bağımsız Türkiye’den yanayım. Ben, özgürlükçüyüm. Ben, insan hakları savunucusuyum. Ben, terörün karşısındayım. Ben; yobazların, hırsızların, vurguncuların, çıkarcıların düşmanıyım. Dün sabaha değin, araştırarak yazdığım hiç bir konuyu yalanlayamadınız. öyleyse vurun, parçalayın! Her parçamdan benim gibiler, beni aşacaklar doğacaktır!'' Kimi ölüler bize ne kadar yakın Yaşayanların birçoğu Ne kadar da ölü Öyleyse vurun, parçalayın! Her parçamdan benim gibiler, beni aşacaklar doğacaktır. Susanlar da bu insanlık suçlarına katılmış olur. Bu masum insanlar, Yahudi de olur, Arap da , Hristiyan da. Ölenlerde ırk ve din ayrımı yapılmaz. Ölen insandır. Biz unutkan bir ulusuz. Unutuyoruz olup bitenleri. Unutuyoruz ve oğulları kızları ölen ana babaları, kanlı gözyaşlarıyla baş başa bırakıp gidiyoruz. Unutmayalım ki cesur bir kez, korkak bin kez ölür. Önemli olan, insanın böyle bir toplumda “mezar… taşı” gibi susmamasıdır. Bir gün mezarlarımızda güller açacak ey halkım, unutma bizi… Bir gün sesimiz , hepinizin kulaklarında yankılanacak ey halkım unutma bizi. Rahmetle anıyoruz!...