Ben Yoruldum Hayat, Gelme Üstüme!... Ben yoruldum hayat gelme üstüme Diz çöktüm dünyanın namert yüzüne Gözümden gönlümden düşen düşene Bu öksüz başıma göz dağı verme Gözümden gönlümden düşen düşene Bu öksüz başıma göz dağı verme Ben yanıldım hayat vurma yüzüme Yol verdim sevdanın en delisine O yüzden ömrümden giden gidene Şu yalnız başımı eğdirme benim O yüzden ömrümden giden gidene Şu yalnız başımı eğdirme benim Ben pişmanım hayat… Bazen hayatın yorgunluğu bu nağmelere sığdırmak iyi gelir insana… Hayat, ara ara yorar insanı, beklentileriniz hep doğru çizgide sürüp gitmez… Karşımızdakini üzmemek için her dediğine “evet” demedik mi “hayır” dememiz gerekirken ve sırf bu yüzden yorgun değil miyiz hayattan?... Aşağı doğru yuvarlanıverirsiniz tutunamadan doğrulara.. Kendi yaşamınıza bakarsınız, olamaz dedikleriniz olur ve de siz olmazı olura çevirmede yorgun düşer, düşer de isyan edersiniz... Ben yoruldum hayat etme eyleme beni, sınama dersiniz... Yani zaman zaman başınızdakileri kollayıp koruyor zannedip, bir anda yitirip, yanıldım hayat vurma yüzüme der, dertlenirsiniz... Güzel yüreğiniz bazen yanılır, hatalarınız sizi yalnızlığa mahkum eder.. Sorguya çeker.. Ben pişmanım hayat sorguya çekme dersiniz... Bazen de size yapılan haksızlığa suskunluğunuz ağır gelir, arkadaşlarınız, sevdikleriniz, ananız, babanız yok olduğu için yalnızlık yakar yüreğinizi!... Sanki eskiden arayan, soran, her gün senle gezenler, seni seven arkadaşlarınız vebalı bir hasta gibi herkes kaçar sizden… Ömrünüzden gidenlere, yalnızlık eğdi başımı diyerek sızlanırsınız... Yaşadığınız memleket de yakar yüreğinizi... Giden canlara, yanan bedenlere, tutsak bedenlere yanar, Ben yoruldum hayat gelme üstüme dersiniz... Hayata tutunmanız zordur, hayat sorguya çeker, dilersen infaz et der, Yaşama var gücünüzle asılırsınız, bu yalnız yüzüme gözdağı verme diyerek... Nazım Hikmet ustanın da dediği gibi “Yaşamak bir ağaç gibi tek ve hür ve bir orman gibi kardeşçesine” Ama siz yine de paylaşamazsınız yaşamı hep ben demekten öte... Hayat mı yoruyor bizi, yoksa biz mi hayatı yoruyoruz davranışlarımızla bilinmez vesselam. Ben yoruldum hayat gelme üstüme... Diz çöktüm dünyanın namert yüzüne... Gözümden gönlümden düşen düşene...