Karıncaların ayak seslerini işitmek için kar sessizliğinin çökmesi lazım etrafa.Kar sessizliğini yakalasanız, bu kezde karıncaların ayak seslerini duyamazsınız.Çünkü kar yağarken karıncalar yuvalarındadır.Velhasıl iki yakayı bir araya getiremeyiz iki zaman arasına sıkışmış dünyada.Birini bulsak diğerini bulamamanın özlemiyle yanar tutuşuruz.Eğer iyi bir hafızaya sahipsek oya gibi dokuduğumuz ömrümüzün ilmiklerin de hatıralarımızı oya güzelliğinde seyreder anlatır,karıncaların ayak seslerinde kelimelerden cümlelere ilmik ilmik dokurum.Şimdi size oya gibi güzel bir öykü karınca yuvasından. Bizim kuşak hatırlasın,yeni yetmeler hayal etsin. Kusura bakmayın Yazacağım hikayeyi çoktan unuttum.Bir bomba düştü çok uzaklara her yer toz duman oldu.Ağlaşan çocuklar,savaş çığlıkları,anlamsız ölümler..Ne yazacağımı unuttum işte.Maç seyreder gibi savaşların acımasızlığını anlatırlarsa hep akıl mı kalır başta.Bu yüzden anlatacağım hikayeyi unuttumsa çok görmeyin bana.Güzel hikayeler,savaşsız dünyalara yakışır.Savaşın kol gezdiği,baharların karlara teslim olduğu zamanlarda Hikayelere değil gerçeklere odaklanmak daha güzeldir.Merak etmeyin o gerçekleri arayıp bulmak hepimizin görevi olmalı.Kar sessizliğinde karıncaların ayak seslerini duymak için dikkat kesilip kulak kabartıp pür dikkat dinlemede kalmalıyız.O sesi beklerken bir arı vızıltısı duyarsanız bilin ki karlar erimiş bahar çoktan gelmiş,çiçekler çoktan açmıştır.Karıncaların ayak seslerini duymasınızda karıncaların gizemli yaşayışlarını görebilirsiniz.İnsanlığımızdan utanıp onların dünyasına dalıp,karınca olur yuvanıza değil hep birlikte yaşadığınız yuvaya bir şeyler taşırsınız.Arılar gibi vızıldayarak hep aynı kovana bal yaparsınız.Hani bizler evrenin aklı olan tek varlıklarıyız.Ne diyeyim aklımızı başımızdan aldılar.Dünyayı para yapıp bizlere yutturdular. Anlatacağımız hikayelerimizi de unutturdular...!!!! M.Yayla-Görele