Kasabada bugün fidan dağıttılar. Azla yetinmeyen, kendinden başkasını düşünmeyen bir toplulukla karşılaşmak, paylaşma duygusundan ne kadar yoksun kaldığımızı bir defa daha gözler serdi. Bir tane ile yetinmeyen, verseler hepsini alıp gidecek insanlar gördüm. Sonra da o insanlara acıdım. Nasıl bu hale geldiklerini düşündüm. Kendinden başkasını düşünmeyen bir topluluk nereye kadar. Fidanlara bir saldırdılar ki. Sanki birbirlerini öldürecek kadar baskıcı ve saldırgan. Düşündüm. Bu dağıtılan fidan değil de, et, peynir, zeytin olsa ne olacaktı. Belki en az onlarca insan ölür, onlarca yaralımız olurdu. Bu toplumu bu duruma düşüren nedir. Ramazan ayı Allah'la kul arasında tutan tutar tutmayan tutmaz. Oruç tutuyorum diyerek, verilen bir yemeğe teşrif etmek, oruçlu gibi iftar masasında ezanı beklemek çok özür dilerim bir acizliktir. Toplumun her kesimine çöreklenmiş bu gidişat geçmişimizin unutulmasıdır. Unutulmamalıdır ki, bir toplum ne kadar mahrum bırakılırsa, yok olmanın girdabında kimliğini yitirir. El açar, doyumsuzlukla asileşir. Yalana sarılır. Bencilleşir. Bir tabak yemek, ufacık bir hediye ile uyutulan toplumlar geleceklerini işte böyle kaybederler. Fikrin, düşüncenin olmadığı toplumlar birbirlerini ezerler. Bir fidan uğruna madur ve mağrur olabilir. Bugün kitap dağıtsalardı. Kimseler ilgilenmezdi. Geldiğimiz durum budur. Fidanlarınız verimli, iftarlarınız mübarek olsun.