Eskiden sevgililer günü yoktu. Sevgi yürekte harmanlanırdı. Sevgi ekmek, güven ve sadakattı. Ulu orta sözler ayıp, herkesin ortasında kucaklaşmak, hele bir büse koymak sanki en büyük günahtı. O eski günlerin hatırası bizlere de geçmiş olacak ki, sevgililer gününü kutlamak gibi bir lükse sahip değiliz. Sevgili olmak, tek taş, yılda bir gün değildir. Bir de benim sevgililer günümün başkaları tarafından dikte edilmesine gönlüm razı olmaz. Kırk üç yıllık bir mutluluk belki de hediyelerin en güzelidir. Bazen neşesiyle, bazen sürüru ile. Sevmek, sevilmek en güzel hazinedir. Sevginizi sunun karşılıksız, her zaman birbirinize. Sevgililer ayrılmasın. Sevgiler mahşere dileklerimle..!
M.Yayla-Görele