Eskiden kız çocuklarının çeyiz sandıkları olurdu. Bazen ceviz,bazen kiraz, bazen dut ağacından. Bu üç ağaçtan başka bir ağaçtan da yaparlar mıydı hatırlayamıyorum. Sandık ustaları sandıkları yaparlar Dış yüzeyini cilalarla bir parlatırlardı ki Kızlar kemik tarakları elinde saçlarını bile taramayı denerlerdi ışığında. Ceviz sandık damar damar sütlü kahve içer, Kiraz sandık sanki yürek gibi atar, Dut sandıklar iplik iplik sarı bir şarkı mırıldanırlardı. Anneler göz aydınlığı kızlarına ufak yaşlarda başlardı biriktirmeye. Oyalar, iğne oyalı yazmalar, seccadeler,havlular,mendiller, sandık dolar taşardı kız çocukları genç kız olup evlenmek için eşlerini beklerken. Arada bir o sandıklar odaların ortasında açılır, konu komşu seyrederdi. Kimin kızının sandığı daha dolu ve güzel diye tatlı içten dedikodular yapılırdı. O sandıkların yanında her kıza dikiş makinesi de alınırdı. Olmasa olmazdı o makineler. Sümer bank basmaları biçilir, dikiş makinelerin de vücut bulurdu. İmlik imlik oyalar gibi biriktirilirdi çeyizler. Naftalin kokardı o sandıklarda.Güvelenmesin diye.Naftalin kokulu çeyizler yıllarca kullanırdı da hiç eskimezdi. O sandıklardan göz nuru el emeği fışkırırdı. Bırakalım, o eski sandıkları şimdilik. Benim sandığımı merak eden var mı. Ben o sandığımı ne kadar ağaç varsa hepsinden kattım tahtalarına.Bir bakarsın dağ başında şimşir, bir bakarsın ardıç,bir bakarsın,incir,bir bakarsın erik, sayamam.Yanar döner yanar döner gibi parlar. Anahtarı yoktur benim sandığımın. Çünkü içinde çalınacak bir şeyde yoktur. Ufacık incik boncuk gözünde yirmi dokuz harf vardır. Büyük havuzunda kelimeler,cümleler vardır. Acarın o sandığı canım sıkıldığı zaman. Harflerle oynarım. Cümleler kurarım. Sonrada görsünler deyip kilim misali sererim yollara duvarlara asarım. kimi basar geçer, Kimi duvara asar. Bazen bir yüreğe takılır o yürekle çarpar. İşte benim çeyizim de bu dostlar. seçin seçin alın. Hangisi hoşunuza giderse cümlelerin ondan alın. Geriye kalanlar kabulümdür. Ben hurdalardan da ne güzel cümleler kurarım. Harflerin hurdası olmaz demişti bir gün bana bir usta...M.Yayla-Görele