Denizin, o güzelim sahillerini dağlardan gelen öbek öbek taşlarla yok edip, yapılan yolun kenarında uzanan kaldırıma koyulmuş banka oturmuş denize doğru bakıyordu. Birden gözlerinin önüne bir iskele geldi. Denize doğru uzanan kurşuni korkulukları olan,Sanki yalıya demir atmış beton bir gemiyi andırıyordu. Üzerinde üç beş kasketli adam yürüyordu. Ucunda korkulukların olmadığı yerde denize misinasını sarkıtmış delikanlı çocuklar balık yakalamak için çabalarken, Uzaklardan gelen balıkçı motorları merdivenlerden inilen iskelenin balkonlarına ip atıyorlar,betonlara gömülü halkalara kayıklarını bağlayıp tuttukları bir iki kasa balığı karaya çıkarıyorlardı. Altında ufacık sandalyeye oturmuş, İşaret parmağı misinasında İskelenin ayakları altında gezinen kocaman kiloluk kefallardan tutmak için ak saçları suya düşmüş Kazım amca sabırla bekliyordu. Kayıkların gelip gitmesi, Kasaların sahile taşınması onu hiç mi hiç ilgilendirmiyordu. Sanki bir heykel gibi balık oltasına vuruncaya kadar hareketsiz sudaki gölgesini seyreder gibi bekliyordu. Sonra birden bir hareketleniyordu ki kocaman bir kefalı sudan almak için fır dönüyordu.Suyun yüzüne çıkardığı balığı sallanırken solungaç boşluklarından kavrayıp, iri kancasından çıkarıp boynunu ters çevirip kırıyordu. Mavi sulara kıpkırmızı kanlar damlarken kefalın pulları avucuna yapışıyor, denizden çıkmış kıvılcım gibi ak ak parlıyordu. Avını yakalamış bir kaplan gibi etrafına bakıp tekrar salıyordu misinasını mavisi kan ile bulanmış sulara. Bir lokma yem uğruna avlanan balık, Bir lokma balık yemek için avlanan kazım amca. Oturduğu banktan kalktı adam. İskeleye doğru yürüdü. Heyhat! sihirli bir eşya gibi kayboldu iskele gözlerinde. Gözlerini oğuşturdu parmaklarını gözlerine sokarcasına. Gözlerinde damla damla ateşler çaktı. Bir iki damla yaşla ıslandı yanakları. -Yine aldattın beni hayallerim deyip,Kocaman kocaman tırların yanından geçişini seyretti. Tekrar denize baktı -İskele eskilerden bir hayal ama, bu tırlar ve bu yollar gerçek deyip nereye gittiğini bilmeden kaldırımda bata çıka yürüdü. Oturduğu bank hala denize bakıyordu boş boş. Tırlar geçerken sallansa da yollar uzayıp gitse de şehirden şehire, geçmiş bir daha geri gelmiyordu. Özlesen de, özlemden seraplar görsende ...M.Yayla-Görele