Yaşantımızda yıllar geçse de unutamadığımız bazı dostluklar-arkadaşlıklar vardır aslında… Okul arkadaşlığı, asker arkadaşlığı, yol(seyahat) arkadaşlığı, tatil arkadaşlığı, kurs-seminer-toplantı arkadaşlığı, iş(çalışma) arkadaşlığı, hastane arkadaşlığı gibi… Hepimiz öğrenci olduk ve okul sıralarını paylaştığımız arkadaşlarımızı kardeşlerimiz gibi sevdik. Kimi zamanlar küçük kavgalar etsek te başımız sıkıştığında ilk koştuklarımız sıra arkadaşlarımız olurdu. Okul arkadaşlarımız gibi arkadaşı hayatımız boyunca asla bulamayız. Çünkü onlar okul yıllarının büyük bir bölümünde ailemizden daha fazla gördüğümüz arkadaşlarımız ve dostlarımızdır ve bir süre sonra ailemizden biri gibi olurlar. Okul yılları boyunca öyle güzel anılar biriktiririz ki yıllar geçtikçe o yıllarda geri kalan yaşamımızı onları anarak geçiririz. Ama okul bitince istemeden de olsa arkadaşlıklarımızdan kopar ve görüşemeyiz. Hayat şartları her birimizi bir yerlere dağıtır… Ama biz okul arkadaşlarımızı özlediğimizde okul yıllarında çekilen ve itina ile saklanan albümleri hemen çıkarır ve sararmış resimler arasına sinmiş olan o yılları bir bir hatırlanırken özlediğimiz arkadaşlarımız aklımıza geldiğinde burnumuzun diğeri zırlar ve onları bir an önce bulmak ve tekrar bir araya gelme arzusu duyarız… Ve hemen birbirlerini tanıyan arkadaşlarınızdan diğerlerine ulaşmaya çalışarak başlarız işe, daha sonra elimizin altındaki pc ve telefonlarla kullandığımız sosyal ağlar ile bir bir ulaşırız okul arkadaşlarımıza ve her bir buluşma mutluluk kaynağıdır bizler için... Daha sonra o arkadaşlarımızı bulunca tabiri caizse bulunmaz Hint kumaşını bulmuş gibi seviniriz. Bunca yıl hayat meşgalemiz yüzünden çok fark etmesek bile, gördüğümüz anda çok özlediğimizi fark ederiz. Okul yıllarında ve geçmişimizdeki arkadaşlarımız, bize geçmişimizi hatırlatır. Hele bir de beraber yaşadığımız güzel anılarımızı ve o günleri hatırlamak bile bizleri çok mutlu eder. Geçen onca yıl sonra belki geçmişe dönemeyeceğiz ama arkadaşlarımız sayesinde kendimizi daha genç hissederiz çünkü geçen yılların hiçbir önemi yoktur. Biz arkadaşlarımızla beraberken o genç olduğumuz yıllara döneriz ve mutlu oluruz. İşin en güzel tarafı da sanki hiç kopmamışız, ayrılmamışız gibi kaldığımız yerden daha dün okuldan ayrılmışız gibi devam ederiz arkadaşlığımıza. Okul arkadaşlığımız tamamen çıkarsızdır. Sonradan oluşan arkadaşlıklar gibi belli bir amacı yoktur ve sadece arkadaş olduğumuz için beraberizdir. Okul arkadaşlarımızdan ayrı kaldığımız zamanları anlatırken eski arkadaşlarımız sıkılmazlar aksine onlarda hatırladıkları anılar ile anlattıklarımıza yorum yaparlar. Yaşımız artık 50’li yada 60’lı yaşlara ulaşsa da yılların getirdiği olgunluk onların yanında uçup gider. Tekrar okul günlerimize, gençliğimize döneriz. İster ilkokul arkadaşımız olsun ister liseden, her dönemin arkadaşları bizlere ayrı bir anı bırakır. Birbirinden ayıramayacağımız ve bizi bugünkü biz yapan anılar…