I. Kerkük türkülerinin de Azarbaycan türkülerinin de düğüm düğüm duygulanmağım çağım çağrışımları vardır içimde. O kendine özgü dili, o kendine özgü söylenişi, o ken­dine özgü çalışı, çalmışı, o kendine özgü ezgileri... Onların dizelerdeki, seslerdeki, ezgilerdeki, çalgılardaki, söyleyişlerdeki biçeminin derinliğini, genişliğini, içe işle­yen lirizmini düzyazıya dökmek... düzyazıya dökmek... olası değil. Radyodan yıllar önceleri çokça çokça dinlediğim, "Sevdiğim türküler" defterime yazdığım, yeri geldiğinde de söylemeye çalıştığım "Ceyranım Gel Gel" :   Ceyranım gel gel Ceyranım gel gel Men sana hayranım   Dolanım gel gel Gözeldin hayatın Gözeldin ceyranım Bahtımın gızısın Bu şirin dünyanın Gel allı ceyran   Bala ben sana gurban sana hayran Özü ceyran sözü ceyran ay balam Ben sana hayran Gel allı ceyran Bala ben sana heyran sana gurban   Bakışın güzeldir Gülüşün canadır Gözeldir yanağın Ele bir çeçektir   Yüreğim şenindir Kalbimi sevindir Bahtımın gızısın Bu şirin dünyanın * * * 2. Kimi atma türküler anlatılmış, yaşanmış bir öykünün sonucu gibi. Olayın, atışma­nın, çekişmenin, tartışmanın; yolu döğüşe çıkmayan ağız dalaşının, söz yarışının, söz ye­tiştirmenin, altta kalmamanın sonucu gibi... Gerçekle, gerçek üstünün... sonucu gibi. Düz olsa da artık olsa da:   Senden ayrı her günüm Acı oluyor acı Karnım çok gurulduyor Ocağa koy şu sacı Bi tencere sırgan ez Bağırsağın ilacı   Buluştur yüreğini Mideni de harmanla Seni unutamam ki Ah sarmanla sarmanla   Gizemli sevda dedin Gizemin batsın e mi Ben gidiyum buradan Sen de var mısın he mi