1900 başlarında yöremizin en başat ürünü darıyla fındıktır. Topraklar neredeyse yarı yarıya bölüşülmüştür darıyla fındık arasında. Tarlalara darı ekilir. Büyüdükçe bakımı yapılır darının. Sıkı sökülür, otu kazılır. Ekim öncesinde çöğür kesilir, tarla yabani otlardan ayıklanır. Ahırdaki kemreler, kem­re şeleklerinde, kemre hararlarında sırtta taşınarak tarlalara dağıtılır. Ardından tarla kazmalarla eşilir, bel demirleriyle bellenir. Tokalaklar kırılır... Ekime elveriş­li durumdadır tarla... Ekim, darı kazma tam bir törendir, şölendir, düğündür. Ekin imecisi, ekin imecisidir bu. Belli kuralları, belli eylemleri, belli devinimleri oluşmuştur yüzyıllar içinde. Tö­rensel bir coşkudur ekin imecileri. Çalgılıdır, ezgilidir, türkülüdür, şiirlidir... Önce bu imecelerde söylenir türküler. Ekin imecisinde söylenen türküler yalnız ekin işleviyle ilgilidir, ekinle ilgili "iş, üretim türküleri"dir: Oy imeci imeci de İki goyun bi geçi İmecinin içinde de Ben olsam kemençeci     Daha onlarcası, yüzlercesi yakılır doğaçlama... Kimileri unutulur yıllar içinde kimileri güçlüdür, etkileyicidir, kök salar, yaşar türkü olarak günümüze dek. Güçlü olan­lar gelir günümüze, güçsüzler elenir... Babanın, ananın; çoluk çocuğun yıllık yaşamının çoğu tarlada geçer... Darı tarlası, buğday tarlası, arpa tarlası, keten tarlası, yulaf tarlası; biberlik, fasulyelik, kabak­lık, pezüklük, fidillik, fidelik, domateslik, pırasalık, patateslik... madunuzluk... anukluk. sırganlık, keküklük... Say sayabildiğince... Bunlar darı tarlalarıyla bağıntılı, onlarla iç içe yaşayan, sık sık uğranılan tarlacıklardır. Yörenin besin ekinini oluşturan ürün­lerdir, bitkilerdir. Becerikli ellerde yemeğe, yemek ekinine dönüşeceklerdir... Milyon­larca yıl önce karadaki yaşamı başlatan bitkilerden gelir tümü de... Fındık bahçeleri " para" gereksiniminin karşılandığı alanlardır. Yalnız fındık üre­tilmez buralarda. Elma ağaçları, üzümler, incirler, armutlar... da fındık bahçelerinin uygun yerlerindedir. Ayvayla, narla, pekmezlik firmayla... iç içe... Bizim köy... Bizim köyün kemençeye, bağlamaya, düdüğe; türküye, horana, ince oyuna... düşkünlüğünü bilmeyen yok gibidir... Kadını, erkeği: genci, yaşlısı... türkü söyler, yeri geldiğinde horanı, ince oyunu, kolbastıyı, averemuyu, cemoyu, karşılamayı... sanata dö­nüştürür. Türküler imecide, fındık bahçelerinde, düğünlerde, konak-larda, gelinçilerde, yayla yollarında, su başlarında, yaylalar-da, derelerde, deniz kıyılarında, dere boylarında... söylenir. Fındık bahçelerinde nice türküler söylenmiştir... Fındık toplarken, inek yayar­ken... 1900'ün ilk çeyreğinde doğanların söylediklerinin birçoğu unutulmuştur. Unutul­mayanlar şimdilerde yetmişli yaşlardakilerin belleklerindedir sisli, buğulu... Mehmet Günay... Mehmet amcam... Büyük amcam... Dokunaklı sesiyle Dikme'de sayda çekiçle, murçla, varyozla... duvar yaparken... Karşıda, pendin üstünde inek yayarken... Ne türküler söylemiştir... yır olan, şiir olan, öykü olan, roman olan türküler...     Tuna nehri akmam diyor Kenarını yıkmam diyor Ünü büyük Osman Paşa Plevneden çıkmam diyor     Düşman Tuna'yı atladı Karakolları yokladı Osman Paşa'nın kolundan Beş bin top birden patladı