Gül dalında gül açmayınca farkına varmam gül dalının. Kuş ötmeyince görmek için ağacın dallarına bakmam. Deli bir poyraz esmedikce denizin rengine, yağmur yağmadıkça gök yüzünde uçuşan kara bulutlara bakmam. Bugün rüzgar eserken denize baktım. Beyaz beyaz çiçek açmıştı köpükten. Burnuma tuz koktu, uzaklarda avlanan balıkçının çaparasına takılan çingene palamudunun renkleri yansıdı gözlerimde.Ne güzel renkleri vardı.Sanki her renk vardı üzerinde. Hele kıpkırmızı solungaçları alıp gitti beni benden.O solungaçlar da tavukların , horozların. küpe gibi gerdanlarının altında sallanan ibikleri yapıştı göz bebeklerine. Kulaklarıma gaypten yeni yumurtlamış tavukları gıdaklamaları, Sabahları şafakla öten horoz sesleri yankılandı. Eski kuzinenin üzerinde yemeğimizden önce pişen ineğimizin yalı koktu burnuma, Hele taze sağılmış sütün ocakta kaynarken kabarması, Taşıyor deyip koşarak ocaktan almalarımız biraz bekledikten sonra üzerinde donan kaymağı kaşıkla aşırıp anında yutmamız,ağzımızda ki kaymağın tadını duyar gibi olsam da Bu gün bunları yaşamanın ezikliğini yokluğunu duymanın acılarını yaşarken, Ateşle oynayan dünyanın savaş çığlıklarını fısıldıyor televizyon kulaklarıma. Ürperiyorum.Barışın tadını çıkarmak varken, Kocaman kocaman adamların şaka yapar gibi savaş oyunları oynamaları karşısında ürperiyor,Dünyanın,bu güzel dünyanın geleceğinden endişe duyuyorum. Bunca yıllar neden okullar yaptık,neden icatlar yaptık. Refah yaşamak için neler yaptık neler.Son iki yıldır yaşadığımız salgın galiba aklımıza zarar vermiş olacak ki savaşlara taktı kafalarımızı.Kafalarımızı kuma gömdük. Bence dünya herkesin hayatını en güzel şekilde yaşayacağı,Ömrü bitince bu dünyayı terk edip gideceği mekandır.Yoksa hamaset duygularıyla hep benim olsun demek hırsın aklın önüne geçmesidir ki bu hastalık yokluğu tükenmişliği tetikleyip kör bir kuşun gibi canımıza kast etmesinden endişe duyuyorum. Sayılı günlerde güzel yaşamak varken esarat altında yaşamaktan daha acı ne olabilir. Ölmek bile böyle yaşamaktan belki de daha güzeldir....M.Yayla-Görele