1. Müziğin İçinde Üç Kardeş Şehir Harput / Elazığ - Şanlıurfa - Kerkük. Salih Turan'la Abuzer Akbıyık'ın, Mehmet Kurtoğlu'nun, Şemsettin Kuzeci'nin yapıtları. Bir türkü o yapıttan. Dinleyişlerde içlenilen türkülerden. Alan, götüren; nice çağrışımlara, nice düşlere salan türkülerden:   Harman yeri sürseler oy Sanem vuy Sanem Yerine gül ekseler esmer kaday ben alım Bahtılı kız başına oy Sanem vuy Sanem Sevdiğine verseler esmer kaday ben alım   Harman yeri yaş yeri oy Sanem vuy Sanem Yavaş yeri hoş yeri esmer kaday ben alım Gel beraber gezelim oy Sanem vuy Sanem Sevdiğim gitme geri esmer kaday ben alım   Şanlıurfa yöresinden. Kaynak kişi Hilmi Ersoy. Muzaffer Sarısözen derlemesi. Nota da Sarısözen'in. Muzaffer Sarısözen'i tanıyoruz. Derlediği binlerce türküden. Üstüne yazılanlardan, yapıtlardan... Hilmi Ersoy? Çok önemli türkülerin kaynak kişileri. Türküleri yakanlar denli önemli. Onlarla yeşermiş, onlarla yaşar olmuş türküler. Onların yaşamı da araştırmalara konu olmalı... Bizim yörenin, Giresun'un kaynak kişileri de unutulmak üzere. Unutulmamalı. Konu olmalı araştırmalara... 2. Dört dizeyle yalın, etkileyici, gücünü yaşamdan alan şiir söylemenin kökleri mani­lerden beslenir. Bir evde yedi sekiz kız vardır. Nüfusu kalabalık ailenin. Boğaz çok. Geçim güç mü güç. Yerleri, tarlaları, fındıklıkları az. Çiğ çıkaramayacak denli az. Kadıncağız yüklü. Bir doğum daha. Türkü yakmışlar bizim köyde:   Bir ineğim var idi Mart ayında edicek Ali Suyu gapısı Hanginize yeticek   3. 20 0cak. 0kul yok kar nedeniyle. Evdeyim. İnce mi ince, sert mi sert bir kar yağıyor. Balkon demirinin altını, mermerleri arındırdım kardan. Bir iki avuç bulgur serptim mer­merin üstüne. Serçeler. Serçeler sevinçli. Birbirleriyle çekişseler de mutlu görünüyor­lar. İki de... İki de kumru geliyor. Yazarken ara vererek onları izliyorum. Gülümseyerek. Karşı yapının balkon demirinde iki karga. Bizim balkondaki mutluluğu gözlüyorlar... Kargalar da köylerden kente indi darı tarlaları dikilerek fındığa dönüştükten sonra. Kar yağıyor... Karlı Görele kesme türküleri. İçinde "kar" olan ne çok da türkü yakılmış. Yıllar önce onlardan seçtiklerimi Yeşilgiresun'da yayımladığımı anımsıyorum. Kimilerinin şiirselliğine, deyiş, duyuş yüksekliğine şaşırıveriyorsunuz:   Kar yağıyu yağıyu Gapıya çıkılmıyu Güzellikten sevdiğim Yüzüne bakılmıyu   "Güzellikten yüzüne bakılmamak" imgesiyle ilgili onlarca yorum, açıklama, çıkartım yapılmaz mı? 4. İki mani daha. Çocukluk günlerimizden. Rafet anımsattı: Gar yağayu yağayu / Evin tarabasına / Sevdiğim benziyusun / Vabis arabasına // Bu dünya yalanımış / Ayrılan yanarımış / Hava'nın odasına / Kelebek konarımış.