Sevgili dostlar, kiminizle çocukluk, kiminizle okul, kiminizle kasabadan, kiminizle bazen bir şiir, bazen bir öyküyle yollarım kesişti. Sizlerde iz bırakmak kadar mutluluk veren, hiç bir duygu tatmadım. İyi ki sizin gibi canlarla yolum kesişmiş. Kendimi 65 yaşında hala bir çocuk gibi hissediyorsam, karınca kararınca şiirlerle, mazi öykülerimle gönlünüzde yer etti isem, benden bahtiyar insan yoktur. İnsan bu, hatasız kul olmazmış. Hatam varsa af ola. Bilerek hatam da, asla olmadı. Hayat bir yol misali, inişi de var, yokuşu da vardır. Hep var olun. Hepinize sevgi ve saygılar sunarım. Hep mutlu kalın. Nice, nice yıllara. Minnettarım. Can dostlarım..
M.Yayla-Görele