Sabah saat yedi suları, perdenin kenarından dışarı baktım. Bu kare dikkatimi çekti. Hemen telefona koştum. Acele etmeliydim. Çünkü hiç beklemezdi. Kıl payı yakaladım.Tam o sırada martılar düştü kadraja. Ay, minare, martılar, üşüştü fotoya. Akşam hikayem de paylaşırken camlarda yanan güneşi gördüm. Çekerken hiç dikkatimi çekmemişti. Tesadüfler bazen bir bütün olup insana sunuluyor. Farkına varırsan. Kısacası, bir asır beklesem belki de bu foto karesi asla bir araya gelmez. Zaten bir dakika bile olmadan kaybolup gitti. Sanki bana inat birileri sildi. Zamanın hiç mi hiç acıması yok. Devamlı değişim halinde. Bakınca göremezsin. Görünce bakarsın. Manayı yaşarsan, gerçeği görürsün.!
M.Yayla-Görele