Hep unutuyoruz. En kötü anılarımızı unutuyoruz. Var mısınız bu başa gelen musibeti hiç unutmayalım. Her şehrin girişine kocaman bir fay hattını gösteren harita, Altına yitirdiğimiz canlarımızın sayısını yazalım. Canlarına kast ettiğimiz insanların anısı yaşasın. Hiç kimse bu deprem denen afetin gazabını unutmasın. Çokta pahalı bir şey olmasa gerek bu panolar. Öyle bir tasarlamalıyız ki, aklımıza mıh gibi çakmalıyız depremi. Kaybettiğimizi unutmadan gelecek kuşaklara bu acıyı aktarıp, onlara bu tür acılar yaşatmamak adına gelecek kuşaklara miras bırakmalıyız bu panoları. Evet kader vardır. Bizim kaderimiz coğrafyamızdır. Bu coğrafyayı terk etmeyeceğimize göre, bu coğrafyada refah içinde yaşamanın yolunu bulmak için çalışmalıyız. Bilimin ışığında bir can bir dünya anlayışıyla planlamalar yapmalıyız. Elbette yıkılanlar yapılır, Ama yiten canlar yerine koyulamaz. Ve bu suçsuz insanların vebali ile yaşamak bizlere huzur da getirmez. Hayat yap boz oyunu değildir. Bir can bir dünyaya bedeldir. Balık istifi cesetleri poşetlemek, insanlık onuruna yakışmayan en aşağılık olaydır. Kocaman çukurlara insan denen kutsal varlıkları tıka basa doldurup üzerini kapamak, yıkılan yerler yapılır deyip, gönül almak insanın fıtratına yakışmaz kanısındayım. Bir hafta önce hayalleri taptaze insanların bugün yedinci günde ölenler, enkazlarda bekleşenler, her şeyi olsa da, bugün hiç bir şeyi kalmamış, sevdiklerini beş on yitirmiş insanlara, acılarını dindirmek için nasıl yaklaşılır. Bunu hangi psikolog başara bilir. Bitmez bu travmalar. Acılar düştüğü yeri yakar. Allah'ım yardım etsin. daha ne gelir ki elden. Ben bir haftadır uyumadım. Doyasıya yemedim. Gözümde yaş kalmadı. Farkındayım hepimiz yandık ve yanıyoruz. Neyimiz var, neyimiz yok çuvalladık yollara çıkardık. Ama anlamsız. Bir babanın evladını, Bir çocuğun anasını geri getirmez bu yapılanlar. Elbette her şeyimizi vereceğiz. Ama beyhude bir daha o eski güzellikleri bir hafta önceki illeri geri getiremeyeceğiz. Yandık yıkıldık. Diyecek son sözü bulamıyorum. Sözün bittiği yer. Sizden ricam bu yazımın başlığını, son cümlesini siz yazın.....................!!!! Allah millet olarak bizlere sabırlar versin. Böyle acılar yaşatmasın dileklerimle. Ölmüşlerimize, Onlara ölü demekte gelmiyor ya içimden rahmetler diliyorum...!!! M.Yayla-Görele
Anasayfa
Yazarlar
Mustafa YAYLA
Yazı Detayı
Bu yazı 140+ kez okundu.
Hep unutuyoruz.
Hep unutuyoruz. En kötü anılarımızı unutuyoruz. Var mısınız bu başa gelen musibeti hiç unutmayalım. Her şehrin girişine kocaman bir fay hattını gösteren harita, Altına yitirdiğimiz canlarımızın sayısını yazalım. Canlarına kast ettiğimiz insanların anısı yaşasın. Hiç kimse bu deprem denen afetin gazabını unutmasın. Çokta pahalı bir şey olmasa gerek bu panolar. Öyle bir tasarlamalıyız ki, aklımıza mıh gibi çakmalıyız depremi. Kaybettiğimizi unutmadan gelecek kuşaklara bu acıyı aktarıp, onlara bu tür acılar yaşatmamak adına gelecek kuşaklara miras bırakmalıyız bu panoları. Evet kader vardır. Bizim kaderimiz coğrafyamızdır. Bu coğrafyayı terk etmeyeceğimize göre, bu coğrafyada refah içinde yaşamanın yolunu bulmak için çalışmalıyız. Bilimin ışığında bir can bir dünya anlayışıyla planlamalar yapmalıyız. Elbette yıkılanlar yapılır, Ama yiten canlar yerine koyulamaz. Ve bu suçsuz insanların vebali ile yaşamak bizlere huzur da getirmez. Hayat yap boz oyunu değildir. Bir can bir dünyaya bedeldir. Balık istifi cesetleri poşetlemek, insanlık onuruna yakışmayan en aşağılık olaydır. Kocaman çukurlara insan denen kutsal varlıkları tıka basa doldurup üzerini kapamak, yıkılan yerler yapılır deyip, gönül almak insanın fıtratına yakışmaz kanısındayım. Bir hafta önce hayalleri taptaze insanların bugün yedinci günde ölenler, enkazlarda bekleşenler, her şeyi olsa da, bugün hiç bir şeyi kalmamış, sevdiklerini beş on yitirmiş insanlara, acılarını dindirmek için nasıl yaklaşılır. Bunu hangi psikolog başara bilir. Bitmez bu travmalar. Acılar düştüğü yeri yakar. Allah'ım yardım etsin. daha ne gelir ki elden. Ben bir haftadır uyumadım. Doyasıya yemedim. Gözümde yaş kalmadı. Farkındayım hepimiz yandık ve yanıyoruz. Neyimiz var, neyimiz yok çuvalladık yollara çıkardık. Ama anlamsız. Bir babanın evladını, Bir çocuğun anasını geri getirmez bu yapılanlar. Elbette her şeyimizi vereceğiz. Ama beyhude bir daha o eski güzellikleri bir hafta önceki illeri geri getiremeyeceğiz. Yandık yıkıldık. Diyecek son sözü bulamıyorum. Sözün bittiği yer. Sizden ricam bu yazımın başlığını, son cümlesini siz yazın.....................!!!! Allah millet olarak bizlere sabırlar versin. Böyle acılar yaşatmasın dileklerimle. Ölmüşlerimize, Onlara ölü demekte gelmiyor ya içimden rahmetler diliyorum...!!! M.Yayla-Görele
Ekleme
Tarihi: 12 Şubat 2023 - Pazar
Hep unutuyoruz.
Yazıya ifade bırak !
Bu yazıya hiç ifade kullanılmamış ilk ifadeyi siz kullanın.