Bazen kalem yazmaz.söz biter. bir ağıt düşer gecenin karanlığına. Yer kükrer. Yerin altında, yer yüzünü taşıyan faylar kırılır. Homurtularla kükrer toprak ansızın. Önüne ne gelirse yutar, yıkar, Sığındığın evini, koklamaya doyamadığın yavrunu, karım deyip sarıldığın evinin direği kırar. Mutlulukları bir anda yokluğa çevirir. Dün akşam evinin sıcaklığında çocuğuna masal anlatan anne,bir anda evsiz, tonlarca enkazın altında can verir. Bebek umudun adı olur. Dün akşam güzel sofralar kuran kadın, bu gece kuyrukta bir tas çorba alabilmek için kuyruklarda bekler. Sıcacık yatağında uykuya dalanlar, bu gece bir battaniye alabilmek için zemheri soğuğunda sıra bekler. Yıllarca çalışıp başını sokabilecek bir ev almanın onurunu yaşarken, O evin enkazı altında titreye titreye, ölmeyi bekler. Üşüyorum. Aç olsam da kaşık gitmiyor ağzıma. Dondum kaldım. Hava soğukmuş, dışarıda kar yağıyormuş pekimde değil. sobayı yakmayı istemiyorum. Battaniyemi almıyorum üzerime titriyorum. Sakın üşüdüğümü sanmayın, üşümekten değil, Çaresizliğimden titriyorum. Binlerce insanın enkazlar altında can çekişirken ki çığlıklarını duyuyorum. Yerle bir olmuş binaların altından gelen figanları duymanın ezikliği ile travmalar yaşıyorum. Elimden bir şeyde gelmiyor hani. Titreyip duruyorum soğuk odamda. İçimden bir ses bana diyor ki yak sobanı, asla diyorum. vicdanım el vermiyor. Dışarıda kar yağıyor. Yüreğimi sanki birileri geldi kopardı gitti. Yüreğimin yerine acılardan yapılmış kapkara bir taş parçası koydu. Taş kesildim. Binlerce insan molozlar altında taşlaşırken ben de soğuk odamda taşa döndüm. Bilemiyorum kaç kişi öldük molozlar altında. Birde ben varım sayarken beni de katın. Bazen yaşarken taş olmak da yaşamanın gereğidir. Taş olanla taş olamıyorsan, yaşarken yürek taşıyamazsın. Zemheride hep kar yağar derdi Annem. Kandırmış Annem. Anne zemheride ölüm yağarmış. Senden az yaşasam da, zemheride ölüm yağarken kara, gördüm ben Annem. Çığlıklar, çığlıklar geliyor kulaklarım zonkluyor. Kurtarın karlar altında nice canlar öldürmeyin deyip feryat ediyor. Ne olur, ne olur kurtarın, kurtarın. Dün yaşayan canlar, beyaz kar tanelerine yapışmış uçup gidiyor. Kelimelerin bittiği yer. Titriyorum, titriyorum, titriyorum....!!!! M. Yayla-Görele