Çocuktuk büyüdük.Kocaman kocaman adamlar olduk.Heyhat! büyürken de yorulduk.Gelin hep beraber durduralım zamanı,Kaç yaşında olursak olalım.Hep beraber çocukluk yıllarına koşalım.Hepimiz çocuk olup düşeceğimizi bilmeden, düşünce dizlerimizin kanayacağını,bilmeden koşalım.Hepimiz mahşer yeri misali çocukluğumuzda ki oyun oynadığımız toprak,çamur,taşlı bahçelerin kocaman ağaçları altında aklımıza gelen bizleri neşeden uçuran koşsak da yormayan oyunlarımızdan hepsini oynayalım.Saklambaç,ebe kapmaca,esir almaca,çelik çomak,çember döndürmek,uçurtma uçurmak,el üstünde kimin eli,birdir binek,kör ebe...Hatırıma gelmeyen daha onlarca oyunları oynayıp,Evin yolunu tutup o yorgunlukla sadece oyunların yorgunluğu ile mışıl mışıl uyumak için var mısınız. hiç olmasa günümüzün korkulu karabasan gibi benliğimizi saran duygularını unutup bir günlüğüne de olsa çocuk olup yaşamak iyi olmaz mı.Susamışlığımıza bir bardak su olmaz mı. Bence çok iyi gelir.Belki de salgın hastalıklarımıza,Yaşamak için çektiğimiz çilelere yarın endişelerine iyi gelir.Mışıl mışıl çocuk uykularında açıkmaktan başka bir şey duymadan dalıp gideriz çocuk uykularının derinliklerine.Düşlerimizde yarın oynayacağımız oyunların gizemiyle başımızı koyduğumuz yastıkta sabahı bekleriz.Sizler ne düşünürsünüz bilmem ama çocuk olmak arınmaktır.Yarına büyüyüp daha bir azimle başlamanın ilk adımıdır.Geçmişimizi çocukluklarımızla resetleyip yarınlara taptaze başlamayı bir denesek Günahsız,yalansın,umutla.Haydin şimdi koşun herkesin gideceği bir evi olduğu gibi, sığınacağı hatırasında bir günlük de olsa çocukluğu vardır.Çocuk olmak,çocuk gibi yaşamak bazen insana can suyu olur. Kocamış içi çürümüş kocaman bir ağacın dibinden bir filiz olup fışkırır.İşte o filiz yaşam pınarından içilen bir yudum ölmezlik suyudur.Hayata tutunma tılsımıdır. hep çocuk kalalım yaşlanmaya inat..! Hepinize sevgi ve saygılarımla. M.Yayla-Görele