Her yerde işini yoluna koyar Fırsatı bulunca gizlice soyar Adamına göre yüzünü boyar Her kalıba girer devrin adamı   Gölgesinden korkar yaprak sallansa İlgisiz görünür memleket yansa Pişkinliğe verir biraz utansa Her çağda yükselir devrin adamı   Değerli ozan, hukukçu Ali Haydar Karahacıoğlu; yetiştiği ortamı hiç unutmayan, al­çakgönüllü, kimseyi dışlamayan kişiliğiyle yurt havasını, bizim insanımızı, insanımızın içli, derin duygularını kendi duygularına katarak dizelerle sonsuzlaştırır. Yer yer ayrılığın buruk acısı da düşer yapraklara:   Yapraklar dökülmüş toprak sararmış Sılanın halini görmez olaydım Anılar eskimiş ufuk kararmış Göç etmiş dostlarım sormaz olaydım   Kimilerde yürekten bir "merhaba"yı özler gibidir:   Yılların içinde anılar saklı Bir hatır soruver gelmesen bile Duygular insanı çıkarmaz haklı Arkamdan konuşma sormasan bile Bu tür dizelerde alttan alta geçmişe özlemin renkleri duyulur: Muhabbet çeşmesinden yıllarca ayrı kalsam Bir damla su gönderip anar mısın kimbilir Çaresiz sevgilim diye bir haber salsam Kollarını boynuma sarar mısın kimbilir   1970'in başlarında Görele Lisesi öğrencisiydim Ali Haydar Karahacıoğlu adını duyduğumda. Onun Göreleli olduğunu, yargıç olduğunu da bilmiyordum. Ya bir dergide ya da bir gazete yer almıştı şiiri:   YAZIKLAR OLSUN   Yaşamayı, Dünyayı, Kadını sevdim. Sevmedi beni sevdiklerim.   Paramı, Gönlümü, Hayatımı verdim. Bir selam bile vermedi, verdiklerim.   Güzellerin, dostların, Ağlayanların hatırını sordum. Sormadı beni sorduklarım.   Geceyi, Ayı, Yıldızları, Güzelleri gördüm. Görmedi beni gördüklerim.   Yazıklar olsun sizlere; Sevdiklerim, Verdiklerim, Sorduklarım, Gördüklerim,