Tirebolu İmam Hatip Lisesinin Müdürüydü. Tiyatro Şenliği, yarışma niteliği de taşıyordu. Fahri Şirin bunca deneyimiyle birinciliği çantada keklik gören bir düşünceyle gelmişti Giresun'a... Giresun gerçekten de tam bir tiyatro şenliği yaşadı. Tüm okullar başarılıy­dı, tüm okullar özenle, çok iyi çalışmışlardı... Değerlendirme kurulu "gerçek tiyat­roculardan" oluşturulmuştu... Giresun Lisesini eğitimci, tiyatro yönetmeni, yazarı Şaban Karakaya çalıştırmıştı. Önemli yazarımız Turgut Özakman'ın oyunuyla izleyiciyi de değerlendirenleri de çok etkilediler. Birinci oldular... Başarılarıyla, donanımlarıyla... İkinci. İkinci biz olduk. GÖRELE LİSESİ. Orhan ASENA'nın KURTULUŞ SAVAŞI DESTANI'nı oyunlaştırmıştık. Kurtuluş Savaşı'nı, ATATÜRK'Ü vurucu, etkili, duygulu, çağrışımlı tüm­celerle anlatan yapıtı çok yetenekli öğrencilerimiz izleyicilere yaşatmıştı. Oyun bi­tince öğrencilerimizi kucaklayanlar, ağlayanlar vardı... Fahri Şirin, Harşıt Savunması'nı anlattığı oyunuyla ilk üçe girememişti... Çok üzül­müştü... Dahası nesnel bir değerlendirme yapılmadığına inanıyordu... Bizden iyi olduk­larını savlıyordu... Fahri Şirin'le giderek arkadaşlığımız, yakınlığımız sürdü, gelişti. Ortak yanımız öğretmenliğimiz, yazarlığımızdı... Bir dönem Çavuşlu Belediye Başkanlığı yaptı. nazarlık açısından üretemediği, yi­tik yıllarıydı... Söyleşilerimizde yazarlığı için o yılların "kayıp yıllar" olduğunu söylerdi. "Keşke"li tümceler kurardı. 4 HAZİRAN 2024 SALI. Cillioğlu'ndan Görele'ye indim. Karadeniz Postası'nı aldım. 6. SAYFA: ÇAVUŞLU BAŞKANINA VEDA ETTİ. Ahmet Ceylan'ın haberi. İki fotoğraf: Cenazeye katılanlar... Eller duada. FAHRİ ŞİRİN arkadaşım. Öğretmen, yazar koldaşım. İçtenlikle gülümsüyor... Nasıl da duyamadım ölümünü. Nasıl da gidemedim uğurlamaya, Çavuşlu'ya... İçim sız­ladı, içim... Görele, Çavuşlu'dandı. İlkokulu orada bitirmişti. Ortaöğretimini Adana'da, Trabzon' da tamamlamıştı. 1974'te de İzmir Yüksek İslam Enstitüsü'nden "mezun"du. İzmir Ameri­kan Kültür Derneği'nde tiyatro eğitimi almıştı... Belki de öğretmenlikten çok "ti­yatroculuğu" seviyordu... Rize İmam Hatip'te, Espiye İmam Hatip'te, Tirebolu İmam Hatip'te öğretmenlik, yöne­ticilik yapmıştı. 1992'den başlayarak Tirebolu İmam Hatip Lisesinde Müdürlük yapmış­tı. 2004 Yerel seçimlerinde görevinden ayrılmış, seçime girmiş, Cavuşlu belediye Baş­kanı olmuştu... Bu yıllarda çok az bir araya geldik... Başkanlığı sonrası yapıt üretime açısından erinçliydi... Oyunlar yazdı. Kimilerinde yazdıklarını kitaplaştırmadan bana okuturdu... Görüşüme önem verirdi... Görele'de bizim bir derneğimiz vardı. GÖRELE ŞAİRLER VE YAZARLAR DERNEGİ. Derneğimize gelmiş, üye olmak istemişti. Sevinmiştim. Ürettikleriyle dernek üyeliğine çok ya­kışanlardandı. Onun üyeliği gücümüz olmuştu... Yazdıklarını yönetti, oynattı... Kimiler de kendisi de oyun kişilerinden biri oldu. Coşkulu, güleryüzlü, başarılı, mutlu duruşunu, içten güleryüzünü nasıl unuturum... Nice söyleşilerimiz, iç dökmelerimiz, tasarılarımız oldu... Açı Dershanesindeyken diş dokto­ru olan kızının da öğretmeniydim... Tiyatro dili akıcıydı, yalındı Fahri Şirin'in. Yereli de ulusalı da kaynaştırıyor­du. Tümcelerinde çağrışımı güçlü sözcükler kullanırdı. Kişileri konuştururken başarı­lıydı... Hüseyin Avni Alparslan (Ayrılık Davulu) oyununu yazarken 1988'de yazdığım "Dur­sun Çavuş"tan da yararlanmıştı... Harşıt İsimsizleri, Kan Davası, Osman Ağa, Basketbolcu Kız, Hidayet, Öğretmenim... yazdığı oyunlardan anımsadıklarım... Bitirdiği, yayımlama olanağı bulamadığı oyunları da vardı. Çocuklarının bunları gün ışığına çıkarması beklenir. Arkadaşım, yazı koldaşım, Fahri Şirin... Kimbilir nice güzel anılar bıraktın, öğ­rencilerinde, tiyatrocu gençlerinde... Arkadaşlarında... Anılarda yaşayacaksın, bir de yazdıklarında, kitaplarında...